Uczniowie klasy VIc i IVb tradycyjnie w Dzień Zaduszny na lekcji języka regionalnego kaszubskiego udali się na groby Rodziny Hoeyne, które znajdują się na wzgórzu niedaleko naszej szkoły. Budynek główny naszej szkoły był domem rodzinnym Hoeynów, również park i okoliczne ziemie. 8 stycznia 1832 roku Pępowo i pozostałe wsie dóbr leźnieńskich kupuje od Heinricha Hellsensteina Friedrich Hoene, radca handlowy i od tego czasu aż do roku 1945 całym majątkiem zarządza rodz. Hoeyne.
W monografii czytamy m. in., że…
„Właściciel Pępowa i Borcza – Fryderyk, buduje w tym czasie (lata 1858 – 1860) nowy dwór w Pępowie. W roku 1868 w Pępowie jest 11 domów i 178 mieszkańców, w tym: 150 katolików, 29 ewangelików. Znajduje się tu również cegielnia i gorzelnia. Wieś ma 733 ha gruntów, w tym 543 ha roli ornej i ogrodów oraz 25 ha lasów. 7 grudnia 1875 roku umiera Richard Hoene, pan na Leźnie, zaś pozostawiony majątek otrzymuje bratanek Richarda, Carl Hoene – syn Fryderyka Hoene – właściciela Pępowa i Borcza. Fryderyk Hoene w roku 1891 posiada w Pępowie 734 ha ziemi (w tym: 54 ha łąki i 26 ha lasu), przynoszących dochód w wysokości 4397 marek. Po dwunastu latach (1903 rok) areał własności rodziny Hoene zmniejsza się do 720 ha, jednak dochód z majątku pozostaje na jednakowym poziomie. W majątku znajduje się gorzelnia, hodowla bydła i koni. Fryderyk Hoene przebywa w Pępowie aż do swej śmierci w kwietniu 1899 roku. Zostaje on pochowany na rodzinnym cmentarzu rodziny Hoene w Pępowie. Pępowo w spadku po Fryderyku otrzymuje jego najmłodszy syn, Otto. W tym czasie wieś zamieszkuje łącznie 165 mieszkańców, w tym: 128 Kaszubów wyznania katolickiego, 5 ewangelickiego, 32 Niemców (6 katolików i 26 ewangelików). Nie zarejestrowano mieszkańców przyznających się do narodowości polskiej lub żydów. Na mocy traktatu pokojowego w Wersalu dobra pępowskie zostają włączone w granice II RP. Rodzina Hoene jest właścicielem wsi przez cały okres międzywojenny i w czasie II wojny światowej, dziedzic Pępowa Otto von Hoene zmarł w 1943 r.. W styczniu 1945 roku, w związku ze zbliżającym się frontem, członkowie rodziny opuszczają swoje siedziby – Pępowo i Leźno. Wkraczające oddziały radzieckie dokonują znacznych spustoszeń w zabudowaniach folwarcznych i w dworze w Pępowie. Po wojnie gospodarstwo pępowskie zostaje przejęte przez skarb państwa i przekształcone w PGR. W okresie późniejszym teren parku dworskiego, wraz z budynkiem dworu, przekazane zostają miejscowej szkole podstawowej, która jest obecnym właścicielem tego terenu”…
Szkoła rozpoczęła swoją działalność 1 września 1961 roku. Warto pamiętać o ludziach, którzy są częścią historii wsi i pałacu – szkoły. Uczniowie przy tablicach nagrobnych zapalili znicze i zapoznali się z historią Pępowa i szkoły.
FACEBOOK :
